Als je aankomt in de trendy wijk Shibuya in Tokio, kun je het beroemde bronzen standbeeld van Hachiko, de beroemdste hond van Japan, onmogelijk missen. Toeristen wachten ongeduldig op hun beurt om op de foto te gaan naast de Akita Inu. De Japanners hebben er hun favoriete ontmoetingsplaats van gemaakt om bij te praten met vrienden als ze de metro verlaten. Hollywood gebruikte Hachiko als inspiratie voor de hitfilm Hatchi.
Hoe is het standbeeld van Hachiko een toeristische attractie geworden? Waarom is deze hond een symbool dat door de Japanners wordt vereerd? Ontdek het ware verhaal van Hachiko, die bijna tien jaar onvermoeibaar wachtte tot zijn baasje terugkwam.
Het verhaal van Hachiko, de trouwe hond
De naam Hachiko ハチ公 heeft twee betekenissen in het Japans: het verwijst zowel naar de achtste pup in het nest (hachi = acht, ko =achtervoegsel gebruikt voor kinderen), maar kan ook"achtste prins" betekenen.
Deze Akita Inu hond werd in 1924 geadopteerd door Hidesaburo Ueno, een professor aan de Universiteit van Tokio die les gaf op de landbouwafdeling. Geboren op een boerderij in de prefectuur Akita, ontdekte Hachiko een heel nieuw leven in Tokio. Elke dag genoot hij van de ochtenddrukte in de wijk Shibuya door zijn baasje te vergezellen naar het station. Het was een ontroerende manier om de leraar geluk te wensen voor zijn werkdag!
Elke avond maakte Hachiko dezelfde reis alleen naar het station van Shibuya om zijn geliefde baasje te verwelkomen. Ze waren onafscheidelijk. De aanblik van deze vriendelijke, trouwe Akita die de leraar naar huis bracht, bleef niet onopgemerkt in de buurt.
Helaas kon Hachiko op de avond van 25 mei 1925, hoe hard hij ook zocht, zijn baasje niet vinden op het station van Shibuya. Die dag overleed de leraar aan een hersenbloeding midden in een college aan de universiteit.
Dit trieste nieuws was onacceptabel voor Hachiko. Na de tragedie werd hij geadopteerd in een nieuw huis. Maar zodra de kans zich voordeed, haastte hij zich terug naar het huis van zijn baasje. Maar deze was verdwenen, zijn geur was weg en Hachiko begreep het niet. Vanaf dat moment hervatte hij zijn gewoonte om elke dag naar het station van Shibuya te gaan, op zoek naar Japanse mensen die uit de trein stapten, in de hoop Hidesaburo Ueno te vinden in de menigte van vreemden.
Na bijna tien jaar op de leraar te hebben gewacht, stierf Hachiko in 1935 in Shibuya en liet een blijvende indruk achter op het Japanse volk.
De beroemdste hond van Japan
Voorbijgangers en passagiers van het Shibuya station waren ontroerd door Hachiko's loyaliteit. Om hem te helpen overleven, kreeg hij een beetje eten en water. Er verschenen artikelen over hem in de kranten, waaronder een in het beroemde Japanse dagblad Asahi Shinbun in 1933: "Het ontroerende verhaal van een oude hond: 7 jaar wachtend op zijn overleden baasje". Hachiko werd de beroemdste Akita Inu in Japan en is sindsdien het toonbeeld van onwrikbare loyaliteit.
Hij kreeg de bijnaam Chuken, wat "trouwe hond" betekent. In 1934, een jaar voor zijn dood, werd er buiten het station een bronzen standbeeld ter ere van hem opgericht. Hij was dus aanwezig bij de inhuldiging van zijn eigen monument!
Op de eerste verjaardag van zijn dood brachten inwoners van Tokio een eerbetoon aan hem met een ceremonie in de straten van Shibuya. Deze ceremonie wordt elk jaar in april herhaald. Tot op de dag van vandaag blijft dit iconische standbeeld toeristen aantrekken en Japanners inspireren.
Misschien weet je het niet, maar het beroemde standbeeld dat trots voor het kruispunt van Shibuya staat is niet het enige eerbetoon aan Hachiko:
- Hachiko-guchi: de naam van de Shibuya metro-uitgang die naar het standbeeld leidt.
- National Museum of Nature and Science in Tokio: de vacht van Hachiko is opgezet en wordt in dit museum bewaard. Allerlei andere curiosa worden tentoongesteld in de culturele locaties van de stad. Als je een reis naar Japan en een museumbezoek plant, is hier de Top 12 van ongewone musea in het Land van de Rijzende Zon.
- Shirane Museum: een foto van Hachiko in zijn harnas werd tijdelijk tentoongesteld.
- Odate station, prefectuur Akita: de geboorteplaats van Hachiko, waar in 2004 een standbeeld ter ere van hem werd gebouwd. Het is ook de thuisbasis van de Japan Railways Hachiko Shrine.
- Tokyo University of Agriculture and Technology: Hachiko's leraar werkte hier. Hier kun je een zeer ontroerend standbeeld bewonderen van de hond die met de leraar speelt, onthuld in 2015.
- Aoyama Cemetery: het stoffelijk overschot van de hond rust vredig naast het lichaam van zijn baasje.
- Japan's virtuele dierenbegraafplaats: Hachiko heeft zijn eigen virtuele graf. Hachiko is niet het enige dier dat door de Japanners wordt vereerd. Ontdek de 20 Japanse dieren met een sterke symbolische waarde.
- Hachiko bus: een toeristische vervoersdienst die rijdt in de wijk Shibuya.
- Hommages in de popcultuur: knipogen naar onze favoriete Akita zijn te vinden in een aantal werken. In manga (Nana, One Piece, GTO), strips (Robbedoes à Tokyo), tekenfilms (Futurama, Scooby-Doo) en videogames (The World Ends with You).
Standbeeld van Hachiko en Hidesaburo Ueno.
Hatchi, de ontroerende film over Hachiko
De beroemdste hond van Japan verscheen niet slechts een paar minuten in een tekenfilmaflevering. Twee films zijn volledig aan hem gewijd!
In 1987 werd zijn verhaal verteld in de film Hachiko Monogatari en schokte heel Japan. Maar de cultfilm die zijn bestaan wereldkundig maakte was Hatchi, geregisseerd door Lasse Hallström en uitgebracht in 2009.
Vanaf de eerste minuten van deze Hollywood-remake wordt de hond Hatchi gepresenteerd als een held. De toon is gezet en het publiek begint de emotie al te voelen.
In deze versie is Hachiko gehuld in mysterie. Zijn afkomst is onbekend en hij wordt in een houten kooi vervoerd van Japan naar de Verenigde Staten. Onderweg valt de kooi van de hond om en raakt de arme Hatchi verdwaald op een perron van een station. Dan wordt hij opgevangen door Parker (Richard Gere), een muziekleraar op weg naar huis van de universiteit.
De hond speelt een zeer belangrijke rol in de film, want veel scènes zijn opgenomen vanuit zijn gezichtspunt, in zwart-wit. We zien hem opgroeien, een bal leren apporteren, gehecht raken aan zijn baasje en hem uiteindelijk elke dag vergezellen naar het station. Op deze manier wordt Hatchi een personage op zich, waardoor we zijn emoties kunnen begrijpen en delen. Maar nu je Hachiko's ware verhaal kent, heb je helaas ook een idee van het hartverscheurende einde van de film...
Sommige hondenliefhebbers durven de film niet te kijken, uit angst om alle tranen in hun ogen te laten vloeien. De liefdesrelatie met Hatchi is nog steeds sterk, zoals blijkt uit alle emotionele reacties van kijkers die de film in 2022 (her)ontdekten op Netflix.
Het waargebeurde verhaal van Hachiko wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt door Japanse leraren om het begrip loyaliteit uit te leggen aan hun leerlingen. Als je ooit in Shibuya bent, ga dan zeker even langs dit beroemde standbeeld!
